Een paar weken geleden heb ik in mijn blog verslag gedaan van een discussie met de Belastingdienst over de (fiscale) woonplaats van een klant. Ik schreef toen onder meer dat ik de desbetreffende medewerkster van de Belastingdienst heb verzocht of zij mogelijk haar beslissing wilt heroverwegen en dit omdat ik me op voorhand niet kon indenken dat zij het eigen beleid van de Belastingdienst blijft negeren.
Inmiddels heb ik een paar keer per e-mailbericht moeten communiceren met de Belastingdienst en na heel veel “vijven en zessen” heeft er vanmorgen dan toch een telefonisch hoorgesprek plaatsgevonden.
Het was niet eenvoudig om een telefonisch hoorgesprek te hebben omdat de Belastingdienst eiste dat ik voor dat hoorgesprek vanuit Bergen op Zoom naar Heerlen (enkele reisafstand 170 km) kom. Uiteindelijk is de Belastingdienst ermee akkoord gegaan dat het hoorgesprek telefonisch plaatsvindt; pfffff.
Het is belangrijk te weten wat de functie van een hoorgesprek nu eigenlijk is. Hof Den Bosch heeft daarover ooit het volgende – verkort weergegeven – gesteld: Het horen dient als waarborg voor de Belastingdienst en belastingplichtige om tot een zorgvuldige en zo mogelijk oplossingsgerichte heroverweging [cursivering GJ] van de besluitvorming te komen, teneinde tijdrovende procedures bij de rechter te voorkomen. …… Het horen is erop gericht om nadere informatie te verkrijgen, zodat de Belastingdienst over alle feiten en omstandigheden beschikt teneinde een volledige heroverweging van het bestreden besluit te kunnen verrichten.”.
De Belastingdienst vermeldt in een brief “…. Nadat uw cliënt zich daar [GJ: is Basisregistratie Personen van zijn woonplaats] heeft uitgeschreven …”. Omdat de klant heeft aangegeven dat hij zich juist niet heeft doen uitschrijven, maar dat dit op eigen initiatief van de gemeente is geweest, heb ik uiteraard de Belastingdienst verzocht mij aan te geven hoe hij bij zijn bewering komt dat de klant zichzelf heeft doen uitschrijven.
Blijkt dit uit het bericht van de gemeente of is dit de mening/aanname van de Belastingdienst?
Nu gaat het hoorgesprek naar mijn mening de verkeerde kant op.
- De (medewerkster van de) Belastingdienst zegt letterlijk: “Dat zien we dan wel bij de rechter” en
- Op mijn constatering dat de Belastingdienst dus blijkbaar bewust informatie/feiten achterhoudt, weigert de Belastingdienst in te gaan en wilt het hoorgesprek direct beëindigen.
Omdat mijn klant niet echt zit te popelen om kosten van een beroepszaak te hebben, heb ik de Belastingdienst een compromisvoorstel gedaan. Ook nu weer is de reactie van de Belastingdienst niet een “oplossingsgerichte”, want
- Beëindigt het hoorgesprek
- Deelt mee dat ik nog deze week het hoorverslag ontvang en
- Komt mogelijk terug op mijn compromisvoorstel.
Zou de Belastingdienst nu echt denken dat hij hiermee een tijdrovende procedure bij de rechter heeft voorkomen?
Misschien kan deze medewerkster van de Belastingdienst een voorbeeld nemen aan de Romeinen: Audi alteram partem (“Luister naar de andere kant”, hoor en wederhoor)