Recentelijk is het wetsvoorstel “Spoedreparatie fiscale eenheid Wet VpB 1969” door de Tweede Kamer aangenomen. Ik ga hier niet in op de fiscale aspecten en dito gevolgen van dit wetsvoorstel voor de dagelijkse praktijk, maar het is zeer opmerkelijk te noemen dat o.a. het Register Belastingadviseurs en de Nederlandse Orde van belastingadviseurs de staatssecretaris van Financiën duidelijk hebben aangegeven dat het wetsvoorstel een enorme overkill heeft, zeer ingewikkeld is en in de praktijk zal blijken alleen zeer moeizaam uitvoerbaar te zijn.
Sterker nog, volgens de Belastingdienst zullen de maatregelen niet uitvoerbaar zijn omdat onder meer de handhaving van de nieuwe wetsartikelen zeer specialistisch werk is en dat voor dat specialistisch werk simpelweg de capaciteit ontbreekt en naar verwachting ook de komende jaren niet beschikbaar zal zijn. Ook bij andere onderdelen van het wetsvoorstel (dus de thans in de Tweede Kamer aangenomen wet) plaatst de Belastingdienst zijn bedenkingen. Die andere onderdelen worden nu al als “problematisch” gewaardeerd.
Als de organisaties van belastingadviseurs en de Belastingdienst van mening zijn dat het beter was (geweest) om dit wetsvoorstel in de huidige vorm niet aan te nemen, dan vraag je je toch af waarom de staatssecretaris niet van wijken of wijzigingen wilt weten?
Natuurlijk is er het mogelijke financiële budget, wat ermee is gemoeid, maar wat mij het meest stoort, is dat de staatssecretaris van Financiën erkent dat het zeer ingewikkelde wetgeving is, maar dat hij erop vertrouwt (!):
– dat bedrijven/ondernemingen zelf actie ondernemen en dat daardoor het extra werk voor de Belastingdienst beperkt blijft………
Ergo: als het sneeuwt, verwacht ik dat iemand anders mijn stoep schoonveegt.