Een paar weken geleden stelt een belastingadviseur de vraag of een paard, welke wordt gekocht door een onderneemster voor haar onderneming in “healing, astrologie en coaching” fiscaal wel “op de zaak” mag worden gezet. In gewoon Nederlands: is zo’n paard een bedrijfsmiddel/een activum?
En oh ja, wat te doen met de bereden privé-kilometers?
De vraag levert in zeer korte tijd bijna 30 (!) reacties van andere belastingadviseurs op. Wat mij bij veel van die reacties opvalt, is dat deze worden gemotiveerd vanuit de emotie en niet vanuit de wet inkomstenbelasting 2001.
Ik vermeld enkele reacties:
- “…… het zou dan ook onzinnig zijn om een paard dat acht uur per week zakelijk wordt gebruikt voor 50 % in aftrek te nemen. Ga er dus maar van uit dat hooguit 4,76 % zakelijk kan zijn. En dan gaat het weer om een flauwekul bedrag”
- “…… dat je bij paarden altijd dient op te letten of het privé element niet doorslaggevend is”
- “Ik zie geen enkel zakelijk belang, binding met een dier en groeien als mens is echt iets in de persoonlijke sfeer …..”
- “Ik heb dan ook de indruk dat dit project zakelijk gezien trekken aan een dood paard is”
- “Je zult dit dienen te beoordelen vanuit de situatie van de afnemer van de dienst”
- “Op levende have mag je niet afschrijven. Alleen als het dier is overleden geheel afboeken als verlies…..”
- “Zakelijkheid aannemelijk maken is te doen via reclame-uitingen van de klant ……”.
Allemaal reacties, welke fiscaal-technisch en fiscaal-inhoudelijk (althans naar mijn mening) geen toegevoegde waarde hebben. Maar uiteraard zijn ze wel goed bedoeld en het is prettig te lezen dat veel collega-belastingadviseurs de vraagsteller willen helpen.
Maar hoe zit het nu werkelijk?
Het is van belang wat de wil van de onderneemster is en blijkbaar wilt die onderneemster het paard zakelijk gebruiken en als zodanig ook aanmerken. Omdat m.i. sprake is van keuzevermogen kan zij het paard als zakelijk aanmerken mits zij daarmee maar binnen de grenzen der redelijkheid blijft (en ik ken op voorhand die grenzen niet exact aangeven, maar we hebben ook nog zoiets als het Cessna-arrest en de opvolgers ervan) en ook uit haar – financiële – administratie blijkt dat het paard als zakelijk wordt aangemerkt.
Met andere woorden: het is de onderneemster zelf, die bij keuzevermogen bepaalt of zij het paard fiscaal als bedrijfsmiddel activeert. De Belastingdienst kan dit overigens alleen bestrijden met behulp van “de grenzen der redelijkheid”.
Uiteraard zal voor het privégebruik een fiscale kostencorrectie moeten plaatsvinden, maar ik weet op voorhand niet hoeveel dat dan zal moeten zijn. Met wat googlen kun je lezen dat een paard huren doorgaans ongeveer € 15,– per uur kost; ergo per privé bereden uur een correctie van € 15,– op de kosten toepassen.
Advies: wanneer je als ondernemer het voornemen hebt om een dier aan te schaffen voor je onderneming, zorg er dan voor dat je tevoren goed en volledig bent geïnformeerd over de fiscale aspecten ervan.
Overigens: vele, vele jaren geleden stond in de wet inkomstenbelasting 1964 dat kosten, verband houdende met het hebben van bijvoorbeeld waakhonden, fiscaal niet aftrekbaar waren. Een klant van me had in zijn opslagloodsen ’s nachts een pitbull terrier als waakhond lopen. Bij een fiscaal boekenonderzoek heeft de controleur over de (aanschaf- en onderhouds)kosten van die hond geen enkele opmerking geplaatst. Mogelijk kwam dit omdat we die kosten hadden ondergebracht onder de noemer “Mobiele bewakingsunit”.