Stel je eens voor: je auto heeft motorproblemen en je maakt een reparatie-afspraak met de garage. Je brengt je auto en de monteur gaat aan de slag. Na een paar uur werken is de monteur klaar met zijn werk en legt je een verklaring voor. In die verklaring geeft de monteur aan wat hij zoal heeft geconstateerd, gerepareerd en/of vervangen en vervolgens moet je die verklaring voor akkoord ondertekenen.
Je bevestigt dus dat je weet en begrijpt wat de monteur heeft gedaan.
Best wel vreemd toch, want wat weet jij van motormanagement, update software, uitlezen sleutels, et cetera?
Juist omdat je onvoldoende autotechnische kennis hebt, heb je de monteur ingeschakeld.
Stel je de volgende situatie eens voor: je hebt veel last van nierstenen en je moet daarvoor worden geopereerd. Je gaat naar het ziekenhuis en je wordt naar de operatiekamer gebracht teneinde te worden geopereerd.
Na de operatie kom je eindelijk weer bij (opgelucht, want ja, de operatie schijn je te hebben overleefd) en de opererende chirurg staat al naast je bed. De chirurg legt uit wat “het euvel” was en wat hij zoal in je lichaam en met je nieren, et cetera heeft gedaan (uiteraard gaat die uitleg gepaard met veel Latijnse vaktermen).
Vervolgens duwt de chirurg je een schriftelijk stuk onder je neus en hij vraagt je dat stuk voor akkoord te ondertekenen. In dat stuk geeft de chirurg nog eens weer wat hij allemaal heeft gedaan, et cetera.
Best wel vreemd toch, want jij hebt geen geneeskundige studie gevolgd en ook niet de specialistische opleidingen tot chirurg.
Juist omdat je onvoldoende geneeskundige kennis en vaardigheden hebt, heb je deze chirurg ingeschakeld.
En stel je nu eens het volgende voor: je hebt absoluut geen kennis en verstand van belastingzaken en daarom laat je de jaarlijkse aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen en/of vennootschapsbelasting verzorgen door een fiscalist, accountant of administrateur (hierna: adviseur).
De adviseur vraagt bij jou de relevante informatie en bescheiden op en daarna verzorgt de adviseur de desbetreffende aangiften.
Je ontvangt van de adviseur een kopie van de door deze verzorgde aangifte en die aangifte wordt vergezeld door een verklaring, opgesteld door de adviseur. In die verklaring bevestig je de adviseur dat je onder meer de aangifte hebt gecontroleerd en dat je ook de voor die aangifte relevante gegevens beoordeeld en akkoord hebt bevonden.
Pas na ontvangst van de door jou voor akkoord ondertekende verklaring dient de adviseur de aangifte(n) in bij de Belastingdienst.
Best wel vreemd toch, want wat weet jij nu van belastingen en fiscale wetgeving, et cetera af?
Juist omdat je onvoldoende fiscale kennis hebt, heb je deze adviseur ingeschakeld.
En toch, toch ondertekenen we met zijn allen die verklaringen van de adviseur
Het is ergens best wel vreemd, toch?
Ik realiseer me terdege dat veel collega-adviseurs allerlei onderbouwde argumenten (zullen) hebben om die verklaringen door klanten te laten ondertekenen, maar waarom vinden we dat niet vreemd?
Soortgelijke verklaringen zullen we nooit tekenen als bijvoorbeeld een automonteur of chirurg daarmee komt aanzetten.
“Automonteur of chirurg, vertrouw je soms je eigen werk niet?”.
NB: En dan heb ik het niet eens gehad over de befaamde “Samenstellingsverklaring” van een accountant of administrateur.