Met ingang van 1 januari 2015 hebben veel medisch specialisten hun praktijk ingebracht in een nieuw door hen opgerichte BV en vervolgens zijn die specialisten als DGA in loondienst van hun eigen BV getreden. In het kalenderjaar 2015 is het fiscaal gebruikelijke loon ten minste € 44.000,– bruto, maar de Belastingdienst kan bepalen dat dit loon juist hoger moet zijn; de Belastingdienst moet dat hogere loon dan wel bewijzen. Blijkbaar is de Belastingdienst geslaagd in die bewijslast!
De Belastingdienst heeft nu een standaard-vaststellingsovereenkomst (VSO) gebruikelijk loon opgesteld en het gebruikelijk loon over het jaar 2015 bedraagt volgens de VSO ten minste € 160.000,–. Na aftrek van een toegestane “doelmatigheidsmarge”(!) van 25% moet het loon ten minste € 120.000,– bedragen. Uiteraard mag de DGA zelf bepalen dat zijn of haar salaris over 2015 nog hoger wordt, maar dat mocht hij toch al.
Blijkbaar vreest of voorziet de Belastingdienst “ontwijkgedrag” van de medisch specialisten en daarom heeft de Belastingdienst in de VSO bepaalt dat de zogenoemde rekening-courantschuld van de DGA aan de BV op 31 december 2015 niet hoger mag zijn dan € 17.500,– (en dit is dan inclusief eventueel bijgeschreven rente). Is op 31 december 2015 de debetstand hoger, dan zal de BV in het jaar 2016 een dividenduitkering moeten doen en de netto-dividenduitkering moet worden gebruikt om de debetstand te verlagen tot maximaal € 17.500,–.
Hoe krijgen ze het weer verzonnen en mening fiscalist zal ongetwijfeld gruwen bij het lezen van deze VSO.
Is het nu echt zo dat “Wie int, verzint”?