Uit cijfers van het CBS blijkt dat elk jaar tussen de 30.000 en 35.000 stellen uit elkaar gaan. In haast alle gevallen zoeken de voormalige partners advies en/of begeleiding van een advocaat of mediator. Uiteindelijk worden de door de – voormalige – partners gemaakte afspraken vastgelegd in een (echt)scheidingsconvenant.
Het valt mij meer dan regelmatig op dat de in het convenant vastgelegde afspraken fiscaal niet altijd juist of volledig zijn en dat is naar mijn mening gewoon jammer.
Een paar voorbeelden:
- De vrouw blijft in de woning wonen en de man zal gedurende een tweetal jaren alle rentelasten van de bestaande hypothecaire lening betalen. De besparing van inkomstenbelasting komt geheel aan de man toe.
- (Een andere casus) De man betaalt alle kosten met betrekking tot de hypothecaire lening.
- (Weer een andere casus) De vrouw zet de tot dan toe met haar man gedreven vennootschap onder firma voort en de vrouw vrijwaart de man voor alle claims.
Ad a. Ziet de bespaarde inkomstenbelasting alleen toe op de aftrekbare hypotheekrente of wordt ook rekening gehouden met de bijtelpost van huurwaardeforfait? Met andere woorden:
– de vrouw krijgt de gehele bijtelpost van huurwaardeforfait voor haar rekening en
– de man ontvangt de belastingbesparing van de door hem betaalde rente en
– moet de door de man betaalde rente mogelijk worden aangemerkt als betaalde en dus fiscaal aftrekbare alimentatie (en bij de vrouw belast!); ergo: de betaalde rente kost de man dan ongeveer 25% netto.
Ad b. De volgende vragen kwamen in deze casus naar voren:
– Wat wordt bedoeld met “betalen”? Valt verrekening met andere kosten ook onder het begrip “betalen”?
- Wie heeft nu recht op de aftrekpost wegens betaalde hypotheekrente?
- Idem voor wat betreft de notariskosten bij aflossing van de lening?
- En zo zijn er nog meer vragen.
Ad c. Valt de eventueel verschuldigde inkomstenbelasting ook onder die vrijwaring nu de man zijn aandeel als het ware verkoopt aan de vrouw? Of moeten partijen mogelijk verzoeken om de “fiscaal geruisloze doorschuiving”, waardoor de belastingclaim geheel overgaat naar de vrouw?
Dit zijn slechts een paar voorbeelden van bepalingen in convenanten, waarbij het – en dat natuurlijk allemaal achteraf bezien – verstandiger zou zijn geweest als de advocaat/mediator of (één van beide) partijen gedurende het proces contact hadden opgenomen met een belastingadviseur.
Uiteindelijk zal alles fiscaal en dus financieel wel worden opgelost, maar in de praktijk blijkt dat overleg tussen voormalige partners niet altijd van een leien dakje gaat of soms zelfs onmogelijk is.
Mijn advies is dan ook om bij mogelijke ((echt)scheiding altijd de fiscaliteit van te maken afspraken te bespreken met een belastingadviseur en niet uit te gaan van de vooronderstelling dat de advocaat of mediator alle fiscale facetten beheerst.
Uiteraard geldt dit advies ook voor de advocaat en mediator.