06-52500157 info@wisselkom.nl

Om – verdere- verspreiding van het coronavirus te voorkomen, hebben veel bedrijven besloten om hun personeel niet meer op kantoor, maar juist thuis te laten werken. Het is gebleken dat dit een goede maatregel tegen die verdere verspreiding is (geweest).

De afgelopen paar maanden hebben ons laten zien dat inmiddels steeds meer bedrijven hun kantoren sluiten om zodoende het thuiswerken als nieuwe norm aan te houden. Volgens een artikel in het AD zijn er veel bedrijven, die het thuiswerken omarmen en zien dat hun personeel – blijkbaar – meer tevreden zijn bij en met het thuiswerken dan dat het personeel op kantoor zouden moeten werken. Volgens datzelfde artikel in het AD zouden medio juli jl. bij de Rabobank slechts ongeveer 1.200 medewerkers daadwerkelijk vanuit de kantoren van de Rabobank werken, waarbij de overige 26.000 medewerkers vanuit huis werken.
Ik veronderstel dat deze of vergelijkbare verdelingen zich ook voordoen bij andere, grote bedrijven en organisaties.
Uiteraard zijn er ook varianten, zoals bijvoorbeeld de combinatie van thuiswerken en 2 kantoordagen; en ga zo maar door.

Maar wat als thuiswerken inderdaad de norm wordt?

In mijn praktijk merk ik dat een aantal klanten, en natuurlijk ikzelf ook, veel problemen ondervinden als gevolg van dat thuiswerken. Ik vermeld hier slechts een paar willekeurige voorbeelden:

  • Vanwege omzetting van eenmanszaak in een B.V. moeten de bestaande bankrekeningnummers op naam van de nieuwe B.V. worden gesteld, internetbankieren en inlogcodes aangepast worden, et cetera: na bijna negen (!) is het de bank nog steeds niet gelukt om dit voor 100% te realiseren;
  • Een ondernemer wilt een bestaand bedrijfspand kopen, zij het dat de gemeente akkoord moet gaan met een gedeeltelijke wijziging van de bestemming. De financiering van het aangekochte pand is geen enkel probleem, maar de ondernemer wilt natuurlijk wel de zekerheid dat hij ook in een dele van het pand kan gaan wonen. Tot op heden heeft de desbetreffende gemeente(ambtenaar) al drie keer aangegeven dat hij weer een maand extra tijd nodig heeft om zijn beslissing te kunnen nemen. Het lukt deze ambtenaar maar niet om bepaalde zaken met zijn thuiswerkende collega’s af te stemmen;
  • Een particulier heeft een woning gekocht en dit met het gebruikelijke voorbehoud van financiering. Omdat een persoonlijk onderhoud tussen de particulier en de hypotheekadviseur en de medewerker van de bank niet mogelijk is (want zowel de hypotheekadviseur als de bankmedewerker werken vanuit hun woning), heeft de bankmedewerker inmiddels via e-mailverkeer al zes aanvullende vragen gesteld. Deze vragen waren in een persoonlijk onderhoud zeker al direct beantwoord geworden. Overigens heeft de klant nu, na bijna twee maanden nog steeds niet de zekerheid dat de financiering rondkomt.
    Een kleine toelichting: de gevraagde financiering is nog geen 40% van de koopsom van de woning, het inkomen van deze particulier is ruim voldoende om de leningslasten te kunnen dragen, et cetera;
  • Een adviesklant van mij en ikzelf willen een hoorgesprek met twee medewerkers van de Belastingdienst en tevens daaraan voorafgaande gebruik maken van ons inzagerecht in de relevante dossiers van de Belastingdienst. Omdat vele medewerkers van de Belastingdienst thuis werken, moeten de beide medewerkers van de Belastingdienst voor dit hoorgesprek toestemming vragen aan hun Directeur en is het nu nog steeds wachten op de beslissing van die Directeur. De eerder afgesproken datum voor het hoorgesprek staat vooralsnog op losse schroeven en het is onzeker op welke datum het hoorgesprek (wat overigens een recht is!) dan wel kan plaatsvinden.

In de praktijk blijkt dus dat het in steeds meer gevallen erg lastig, zo niet (haast) onmogelijk is om een persoonlijk gesprek te hebben, je contactpersonen te spreken te krijgen en dat je steeds meer wordt gedwongen om online-formulieren in te vullen en ga zo maar door.

Neen, als thuiswerken de norm wordt, moet er naar mijn mening nog veel, heel veel veranderen in onder meer de – digitale en schriftelijke – infrastructuren, de overleg(on)mogelijkheden, maar vooral ook de alerte klantgerichtheid.