Volgens de Raad voor Rechtsbijstand is mediation “… niets anders dan het oplossen van een conflict onder begeleiding”.
Mediation kan daardoor vaak sneller worden opgelost en het zal in vele gevallen ook goedkoper zijn dan dat het conflict aan een rechter wordt voorgelegd.
Wanneer ik de Raad voor Rechtsbijstand moet geloven (en waarom zal ik dat niet doen?), dan:
– Is in 2/3e van de onderzochte conflicten dat conflict binnen vijftien weken opgelost en
– Is in 3/4e van die gevallen beide partijen tevreden met de bereikte afloop.
Uiteraard kunnen deze successen alleen worden gerealiseerd als bij beide partijen de bereidheid bestaat om te onderhandelen.
Met name de laatste voorwaarde, de bereidheid om te onderhandelen, is niet altijd bij alle partijen aanwezig. Alweer een poos geleden heb ik als belastingadviseur mijn opinie gegeven over een aantal fiscale aspecten van een kwestie, welke ter begeleiding aan een mediator was voorgelegd. Sindsdien ben ik door één van de partijen goed op de hoogte gehouden van het verdere verloop van dat mediation traject.
Inmiddels is het mediation traject helaas – en ook voor alle partijen jammerlijk – mislukt.
Met een soort van helicopterview terugkijkend, kwam de mislukking van het mediation traject niet echt als een verrassing, want:
- Bij één partij bestond van aanvang aan niet de bereidheid tot ook maar enige onderhandeling
- De mediator in kwestie had, na het ondertekenen van de mediation-overeenkomst, pas na ruim 19 weken de eerste bespreking met partijen
- Daarna zijn er geen besprekingen meer geweest en
- Na weer 10 weken presenteert de mediator zijn – overigens niet-ondertekende “memo” (tot op de dag van vandaag is niet helder wat nu eigenlijk de status en bedoeling van dat memo is geweest)
- Dat memo bevat helaas veel belangrijke en voor alle partijen direct herkenbare fouten, waardoor in elk geval één van de partijen het idee heeft gekregen een grote som geld van de andere partij te kunnen krijgen
- De mediator wenst niet in te gaan op de geconstateerde fouten
- Hij stuurt overigens wel zijn declaratie, maar doet dat abusievelijk
voor 100% aan één partij terwijl is afgesproken dat dit 50% – 50% is
b. met hogere uurtarieven dan in de mediation-overeenkomst is vastgelegd en
c. elke omschrijving (behoudens “mediation”) ontbreekt.
In deze zaak was de desbetreffende mediator dus “olie op het vuur”.