Vorige week kwam minister Ingrid van Engelshoven (Emancipatie, D66) met het bericht dat volgens haar “de maat vol is” nu het bedrijfsleven nog steeds niet lukt om de besturen en de raad van commissarissen van grote bedrijven te laten bestaan uit ten minste 30% vrouwen. Voor alle duidelijkheid: dit is niet een wettelijk quotum, maar het kabinet wil dat topfuncties – zoveel mogelijk – gelijkmatig worden verdeeld over mannen en vrouwen.
In een TV-interview noemde de minister een aantal grote bedrijven met naam en gaf aan dat die bedrijven het 30%-quotum niet hebben gehaald. Een duidelijk geval van “naming and shaming”.
Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de komende verkiezingen en daarom zal deze D66-minister zich willen profileren, maar het is toch jammer te vernemen dat haar “naming and shaming” zo aantoonbaar selectief is. We hebben namelijk ook bijvoorbeeld de Wet banenafspraak en quotom arbeidsbeperkten. Deze wet is een uitvloeisel van de afspraak dat het bedrijfsleven en de (Rijks)overheid banen gaan creëren voor mensen met een arbeidsbeperking. Al enige jaren achtereen haalt de overheid haar quotum niet, maar deze minister heeft – blijkbaar – niet het lef om de namen, et cetera van de desbetreffende overheidsinstanties te noemen.
Nu bestaat het voornemen om de Belastingdienst de bevoegdheid te geven om de namen van belastingadviseurs, accountants, notarissen, et cetera, die een zogenoemde vergrijpboete hebben gekregen, openbaar te maken. Die openbaarmaking gebeurt dan inclusief de vermelding van het kantoor, waar de desbetreffende belastingadviseur, et cetera werkzaam is (of was?). Opnieuw een duidelijke “naming and shaming”. Onder andere het Register Belastingadviseurs heeft goed gemotiveerd aangegeven waarom deze “naming and shaming” ongewenst is. Het wachten is nu op het kabinet.
Ik vraag me nog steeds af of “naming and shaming” ook gaat gelden voor Belastingambtenaren, die “in de fout zijn gegaan”. In de afgelopen jaren zijn in de media meerdere gevallen bekend geworden van medewerkers van de Belastingdienst, die zwaar in de fout zijn gegaan (soms zelfs forse fraude). Ik verwacht niet dat het kabinet zo ver zal (willen en durven) gaan ……..
“Naming and shaming”: je moet het niet eens willen!