Het komt regelmatig voor dat een ondernemer niet (meer) in staat is om zijn belastingschulden te voldoen; het ontbreekt hem simpelweg aan voldoende liquide midden en het ligt niet in de lijn der verwachtingen dat daarin snel verbetering komt.
In zo’n situatie kan je als ondernemer de Belastingdienst om kwijtschelding verzoeken. Maar, het bestaande saneringsbeleid van de Belastingdienst bepaalt dat de ontvanger aan ondernemers uitsluitend kwijtschelding verleent in het kader van een akkoord met alle schuldeisers. In de praktijk kan dit problemen geven als uit het saneringsverzoek blijkt dat de Belastingdienst de enige schuldeiser is of dat er naast de Belastingdienst alleen dwangcrediteuren (bijvoorbeeld bank of pensioenfonds) zijn; met andere woorden: er zijn geen overige concurrente schuldeisers.
Zoals het er nu naar uitziet zullen echter dit soort gevallen ook “gewoon” vallen onder het kwijtscheldingsbeleid voor ondernemers.
Ik ben ervan overtuigd dat de aangekondigde aanpassing van het saneringsbeleid zal voorzien in een duidelijke behoefte.