In februari van dit jaar heb ik een bespreking met een voormalig ondernemersechtpaar. Zij hebben kort daarvoor hun ondernemingen (met winst) verkocht en genieten nu van hun oude dag. In de bespreking hebben we het over onder andere levenstestamenten (tegenwoordig ook wel Algemene Volmacht genoemd).
Na die bespreking hebben we gezamenlijk de bepalingen, et cetera, welke in de levenstestamenten moeten komen, afgesproken; daarvoor hebben we een bestaand geanonimiseerd voorbeeld van een notariskantoor (en dus van een andere klant) gehanteerd.
Eind maart jl heb ik weer een bespreking met het echtpaar en ze zijn het eens met het definitieve concept/voorbeeld. Het echtpaar zal zelf een afspraak maken met het door hen uitgekozen notariskantoor.
Maar dan: ruim twee weken geleden belt de dochter van het echtpaar; zij deelt mij mee dat de gezondheidstoestand van haar vader ineens fors verslechtert en dat hij fysiek niet eens meer in staat is om op te staan, laat staan te reizen. Na telefonisch overleg met de beide echtelieden verneem ik van hen dat ze dolgraag op zeer korte termijn de beide levenstestamenten willen verlijden. Ik neem vervolgens contact met een notaris in hun (Randstad)regio.
En dan “begint de ellende”.
De door het echtpaar gekozen notaris:
- Onderkent wel de noodzaak van snel handelen, maar
- Hij heeft het momenteel erg druk
- Wil in eerste instantie niet eens naar het echtpaar komen en
- Wil dat later in het telefoongesprek weer wel, maar ja, het komt hem “agenda-technisch” niet uit
- Begin juni (!) 2021 kan hij wel naar het echtpaar komen.
Dit is geen optie, dus vriendelijk aangegeven dat het echtpaar afziet van zijn diensten.
Een andere notaris in de regio van het echtpaar:
- Heeft ook geen tijd
- En geeft expliciet aan dat zij uit hoofde van haar zorgplicht
– eerst met het echtpaar kennis wil maken en hun wensen, et cetera met betrekking tot hun levenstestamenten wil aanhoren,
– waarna ze binnen enkele dagen de door haar (opnieuw!) geconcipieerde levenstestamenten naar het echtpaar zal sturen
– wanneer het echtpaar akkoord is met de nieuwe concepten, zal ze een afspraak maken om de beide levenstestamenten te verlijden
– de afspraak voor het verlijden van de beide levenstestamenten kan al met al binnen twee weken zijn en neen,
– ze wil absoluut niet de nu al aanwezige concept-levenstestamenten overnemen/gebruiken à haar zorgplicht laat dat namelijk niet toe.
Helaas verslechtert de fysieke toestand van de man zo snel dat een termijn van twee weken simpelweg voor het echtpaar te lang is. Ook nu weer vriendelijk aangegeven dat het echtpaar verder op zoek gaat naar een notaris.
Op verzoek van het echtpaar, inmiddels haast wanhopig geworden, neem ik contact op met een notaris in mijn regio. Ik leg hem het probleem voor en vraag hem of hij over dit probleem wil nadenken; ik zend hem alvast de relevante info en bescheiden toe. Binnen een kwartier belt de notaris mij:
- Ook hij heeft het momenteel erg druk, maar is zonder meer bereid binnen twee dagen in zijn vrije tijd (avonduren) naar het echtpaar te gaan
- Hij heeft, na een en ander eerst te hebben beoordeeld, ook geen enkele moeite met de al aanwezige concepten van levenstestamenten, maar
- Wil uiteraard zelf beoordelen of de beide echtelieden – en dan met name de man – voldoende handelingsbekwaam zijn.
De afspraak wordt gemaakt.
Kort nadat de notaris bij het echtpaar is geweest, belt de eerder vermelde dochter mij en ze bevestigt dat de beide levenstestamenten zijn verleden. Het ondernemersechtpaar is zeer, zeer gelukkig met de levenstestamenten en zijn opgelucht dat dit nu is geregeld.
Enige dagen later bel ik het echtpaar op en zij bevestigen beiden dat ze erg blij zijn met de komst van deze notaris (hulde aan hem); het geeft hen de broodnodige rust en zij kunnen zich nu volledig concentreren op het herstel van de man.
Conclusie: een zorgplicht is erg belangrijk, maar deze moet niet een oorzaak zijn van zorgen (= het nog niet hebben van levenstestamenten).
Overigens heeft het echtpaar van de behandelende artsen over de herstelkansen van de man slecht nieuws ontvangen.