Het komt natuurlijk nog (zelfs meer dan) regelmatig voor dat twee partners met elkaar willen huwen dan wel een geregistreerd partnerschap willen aangaan. In beide gevallen kunnen de partners met elkaar huwelijkse voorwaarden respectievelijk partnerschapsvoorwaarden willen overeenkomen. Omdat deze materie sterk juridisch getint is en voor de meeste – toekomstige – partners ook onbekende materie is, wenden zij zich in de meeste gevallen tot een notaris. De notaris zal dan in en na overleg met de beide partners de huwelijkse voorwaarden of de partnerschapsvoorwaarden (hierna: de voorwaarden) in een akte neerleggen.
Uiteraard zullen de beide partners zich vervolgens aan de bepalingen van de voorwaarden (beter is misschien: hun voorwaarden) moeten houden.
Dit laatste blijkt in de praktijk toch lastiger dan beide partners voor ogen hadden op het moment dat ze bij het notariskantoor binnen stapten.
Een groot probleem is wat in de voorwaarden is opgenomen voor het begrip “inkomen”. Ik kom definities tegen als bijvoorbeeld:
- “Wat daar in het maatschappelijk verkeer onder wordt verstaan”
- “Alleen de inkomsten uit werk en onderneming”
- “Inkomsten, vóór aftrek van belastingen en sociale lasten”.
Maar recentelijk werd ik geconfronteerd met voorwaarden, waarin het begrip inkomen niet eens was omschreven; stond simpelweg “inkomen”. Deze notaris had zich er dus wel erg gemakkelijk van afgemaakt, want beide partners vragen zich nu af:
– Is dit misschien het bruto-inkomen?
– Is dit het netto-inkomen?
– Is dit het fiscale verzamelinkomen?
– Is de huurvergoeding voor hun perceel landbouwgrond ook “inkomen”?
Overigens geven beide partners duidelijk aan (staat ook als zodanig in de voorwaarden) dat zij absoluut hun inkomen en vermogen niet met elkaar willen delen en er bestaat ook geen gemeenschappelijk vermogen. Er is geen enkel finaal verrekenbeding opgenomen.
Wel is overeengekomen dat een partner, die in een jaar meer aan de kosten van huishouding heeft bijgedragen dan hij/zij verplicht was, het teveel betaalde binnen 1 jaar kan (!) terugvorderen. Maar wat zijn de gevolgen als hij/zij dat eens een keer niet doet?
Ook zo’n “leuke”: wat bedoelen partijen met “de kosten van gezamenlijke voeding”? Moeten zij hetzelfde eten?
Nog zo eentje: speelt de ontvangen kinderbijslag een rol bij “de kosten van verzorging en opvoeding van de kinderen die tot het gezin behoren, voor zover deze kosten niet door anderen betaald moeten worden”? De overheid bedoelt de kinderbijslag immers als financiële bijdrage aan de kosten die horen bij de opvoeding van een kind.
Ik ben me ervan bewust dat het voor partners en ook voor de notaris zeker niet eenvoudig is om goede voorwaarden te maken. Maar als je ze als notaris toch neerlegt in een akte, zorg dan wel dat je de beide partners niet met nog meer vragen en problemen opzadelt! Toch?